ถึงฮเยจินที่รัก
ฮเยจินอ่า
ตอนนี้ข้างนอกหิมะกำลังตก และคุณก็กำลังนอนอยู่ข้างๆผม
ถ้าปลุกคุณ คุณจะต้องลุกขึ้นมาขยี้ตา และวิ่งท่ามกลางหิมะเหมือนลูกหมาน้อยแน่นอน
แต่ว่าผมจะไม่ทำแบบนั้น ยังไงเป็นแบบนี้ก็ดีแล้ว ช่วงเวลาที่คุณนอนหลับอยู่ข้างๆผม
ทิวทัศน์รอบตัวที่มีคุณอยู่กับผม บางครั้งผมก็ยังรู้สึกเหมือนฝัน
จริงๆก็ยังมีช่วงที่ไม่น่าเชื่อเลยว่าพวกเราจะมาใช้ชีวิตอยู่ในบ้านเดียวกัน
แต่พอเห็นห้องครัวที่คุณทำเละเทะ ก็คิดว่า อ่า…เรื่องจริงสินะ
แต่ว่า ลืมสัญญาของเราแล้วเหรอ? คุณไม่ต้องทำงานในครัวก็ได้ ทำไมช่วงนี้ถึงอยากทำอาหารบ่อยจัง
สโคนที่คุณอบเมื่อสัปดาห์ก่อนเหมือนอิฐเลย ผมกินมันเข้าไป แล้วเกือบจะได้เป็นลูกค้า VVIP คลินิกฟันยุนแล้ว
เรียนพวกเครื่องปั้นดินเผาดีกว่า พวกของที่แข็งๆ ไม่แตกง่าย เรื่องกินไม่ต้อง
อ่า แล้วก็ตู้รองเท้า! ดูเหมือนว่ายังไงก็ต้องทำตู้รองเท้าเพิ่มอีกตู้นะ
รองเท้าของคุณครองพื้นที่ไปหมด รองเท้าผ้าใบผมไม่มีที่วางแล้ว ต่อไปยุนฮเยจินก็คงไม่ยอมแพ้เรื่องรองเท้าส้นสูง
เพราะฉะนั้นคงทำได้แค่ทำตู้วางรองเท้าให้ใหญ่ขึ้นกว่าเดิม ผมเป็นกำลังใจให้กับชีวิตขาตะขาบของคุณนะ
แปลกมากเลยใช่ไหม?
แค่ยุนฮเยจินเข้ามาเพียงคนเดียว บ้านหลังนี้ก็ไม่เหมือนเดิมอีกต่อไปแล้ว
บ้านหลังนี้ที่ผมอยู่คนเดียวมานาน ช่างดีเหลือเกินที่มีเสียงหัวเราะของคุณ
ตอนแขวนผ้าเช็ดตัวเปียกที่ใช้แล้วในห้องน้ำอีกครั้งนั้นก็น่ารัก
ทุกครั้งที่นึกถึง ก็ชอบเขย่าไวน์ที่เขียนว่า ยุนฮเยจิน
ชอบที่คุณฮัมเพลง DOS ตอนตากผ้า
ชอบตอนที่คุณเรียกหาผมที่ไม่อยู่ทั้งในห้องและลานหน้าบ้าน
ชอบที่คุณวิ่งมาเกาะหลังผมโดยลืมว่าตัวเองเป็นกระสอบข้าว
ชอบที่เส้นผมของคุณติดเสื้อผม
การใช้ชีวิตของผมเต็มไปด้วยคุณเช่นนั้น
ฮเยจินอ่า
ทุกๆวันที่ได้ลืมตาตื่นขึ้นมาบนเตียงเดียวกับคุณ หุงข้าวร้อนๆกินด้วยกัน ได้เที่ยวเล่นกับคุณ
และกลับมานอนหลับพร้อมคุณ เป็นสิ่งที่ล้ำค่ามากที่สุด
ผมโหยหาความวุ่นวาย และความอบอุ่นแบบนี้มานาน
ถ้าไม่มีคุณ ผมคงไม่สามารถก้าวออกมาจากความมืดมิดนั้นคนเดียวได้
ทั้งช่วงเวลาที่ลังเลว่าควรมีความสุขไหม ช่วงเวลาที่ไม่สามารถซื่อตรงกับคุณ
แต่คุณก็ยังอยู่ข้างผมและให้กำลังใจเสมอ
ขอบคุณที่ไม่ปล่อยผมไป
ในตอนที่ผมกำลังจริงจัง ยุนฮเยจินก็เตะผ้าห่มออกอีกแล้ว เดี๋ยวมือและเท้าก็เย็นหมด
แล้วก็เป็นหวัดเหมือนกับครั้งก่อน…จะสัมผัสคุณก็ไม่ได้ จำไม่ได้เหรอ?
เพราะงั้น…มันถึงยุ่งยากมากไง!
ไม่ได้การแล้ว พรุ่งนี้คงต้องทำแพคซุกแล้ว (*อาหารบำรุงร่างกาย)
ถ้าจะให้อธิบายเพื่อคุณยุนฮเยจินที่ไม่รู้ว่าแพคซุกคืออะไร มันคือการขูดด้านในลูกแพร์ออก ใส่น้ำผึ้งและขิงลงไป
แล้วเอาไปนึ่ง ตอนเด็กเวลาผมเป็นหวัด คุณปู่จะทำให้กินตลอด
มันต้องใช้เวลาทำนานมาก ถ้าไม่รักนี่ทำไม่ได้หรอกนะ
ผมจะทำให้คุณด้วยความรักที่เต็มเปี่ยมเลย
สุดสัปดาห์หน้า พวกเราไปหาคุณพ่อ คุณแม่กันเถอะ
คราวที่แล้วคุณพ่อแพ้หมากล้อม แล้วงอนผมนี่หน่า
ตอนแรกเดิมพันด้วยเนื้อสันนอก แต่เพราะคุณพ่องอน สุดท้ายผมก็ต้องเป็นคนซื้อเนื้อ
ตอนนี้ก็น่าจะงอนอยู่ เพราะเมื่อกลางวันเพิ่งโทรไปหา เห็นบอกว่าจะไม่เล่นหมากล้อมแล้ว
แต่จะสอนหมากรุกแทน ทำไงดี? ผมก็เล่นหมากรุกได้พอตัวอยู่นะ
คุณแม่เล่าให้ฟังว่า ไข่เคี่ยวซีอิ๊วที่ผมทำไปให้คราวก่อน
คุณพ่อบ่นพึมพำว่า ไม่มีเนื้อจะอร่อยได้ไง แต่ก็ทานจนหมดเลย
พอคิดดูแล้ว คุณพ่อเป็นคนน่ารักและตลกจริงๆ คุณแม่ก็ดีเช่นกัน
ทุกครั้งผมจะคิดแบบนี้เสมอ
ยุนฮเยจิน คือ ความโชคดีที่เข้ามาในชีวิตผมสินะ
ช่วยเป็นครอบครัวของผม มอบคุณพ่อคุณแม่ที่น่าเคารพให้
ตอนนี้ผมมีความฝันที่แสนธรรมดา ฮเยจินอ่า
ผมแค่มีชีวิตในวันนี้ รอคอยวันพรุ่งนี้ และฝันถึงวันต่อไป
ช่วงเวลาทั้งหมดของผม มีคุณอยู่ด้วย ตอนนี้มีสิ่งที่ผมอยากทำร่วมกับคุณมากมาย
อยากจะไปดูทะเลสาบไบคาลกับคุณให้ได้สักวันหนึ่ง
แต่ว่าพรุ่งนี้จะปั้นตุ๊กตาหิมะตัวเท่ายุนฮเยจินให้ก่อน
หวังว่าหิมะจะตกมาเยอะๆตลอดทั้งคืนนะ…